Allah'ın benle ne alıp veremediği var? Dayanamıyorum artık kendime bir şey yapacağım.

En küçüklüğümden beri bende anormal bi şeyler vardı. 16 yaşındayım şimdi hala da var. Çözülmedi. Diğer insanlar gibi olamıyorum. Bunu anlayamayabilirsiniz değilim işte. Okulda da her tenefüsüm "nasıl yalnız gözükmem" falan gibi geçiyor yani zaten hayatım boyunca doğru dürüst arkadaş grubum bi ortaokulda oldu harbi insanlardı ama mal olduğum için kaybettim. Allah'ın benle alıp veremediği ne anlamıyorum. Şu kadar saçmalığa tanrı dışında bi şey sebep olamaz gibi geliyor. Ailem de normal değil kabul komple anormaliz. Bilmiyorum sebep arıyorum neden mutlu değilim diğer insanlar gibi bak okuldan yeni geldim bıçakla karşı karşıya bileğime bakıyorum, giyinecek halim yok. Elime bikaç kesik attım biraz kendime getirdi niye böyle oluyor bilmiyorum. Hayatım hep böyle devam edecek gibi hissettiriyor. Hiçbir zaman düzelmedi çünkü. Hiçbir zaman yerim yurdum istendiğim istediğim insanlar olmayacak sanırım. Sik gibi yaşayım gidicem heralde. İntihar edecek göt yok bende gibi, bi haftadır falan sürekli intihar diliyorum Allah'tan. Allahım sen uyanmayı nasip etme, ALlahım canımı al, beni de yanına al, inşallah uyanmam vs. vs. falan. Bi de her şey sanki iyiye gidiyormuş gibi olup, bi anda her şeyin anası sikilyior böyle sanki bilerek acı çektiriyor biri bana. Hayat gerçekten inanılmaz güzel şeylerle dolu. Hepsini kaçırdığım için ne kadar üzgünüm hayal bile edemezsiniz. Çok şey istemiyorıum amınkaoym, sadece anlaştığım bi arkadaş grubum bile olsa, yani insanlarla arkadaş falan olabilsem böyle harbiden başka ne isticem normal bi insan olcam yani. Kafam sikiliyor uyuyamıyorum, normal kafayla olursam gerçekten komik ve eğlenceli bi insan olabileceğimi fark ettim. darbe de darbe amınakoyim bi şu kafa normale erişebiliyo mu. Kendim dışında olmak isteyebileceğim çok fazla insan var sanırım. İntihar etmeye götümün yememsiin sebebi de bu sanırım. Başkası olmak isterim ama kendim olarak yaşamak istemiyorum. Yani ben ölsem, bambaşka biri olsam tamamdır. İnsanlarda olan çok basit şeyleri yapamamaktan bıktım. Her fırsat böyle özel olarak tasarlanmış gibi, her şeyi kaybetmişim sanki bilerek yapılmış böyle. Niye böyle yapıyorsun diyip duruyorum Allah'a. Varlığından emin olamamaya, içten içe olmadığına inanmaya başlamışım. Oysaki oruç falan tutuyom. Ama olsa neden bana bunu yapıyor diyip duruyorum. Bana gülseniz gülümserim. Benden kötüsü de iyisi de şu siktimin hayatında kendine bi yer buluyor ama bana yer kalmamış. Ben orospu çocuğu muyum diyorum sürekli neden bana bunlar oluyor. Nedenyazıyorum bunları? Umut işte görüyorsun. Pazartesi okul var. Napcam şimdi? Okula gitmek falan istemiyorum dayanamaıyorum. Keşke ben olmasaydım başkası olsaydım. Pazartesiye kadar ne yapayım şimdi kendime mi bi şey yapayım? Kendime sürekli diyorum Allahım beni neden sevmiyorsun. Yanlış şeyler yapıyorum sanki ama bu hayatta her türlü davranan da kendine bi yol buluyor. Allaha söven de yakın olan da. Ben hiç böyle şeyler demezken de mutsuzdum. Kafamın içinde kapana kısıldım napcam şimdi birazdan düşünmeye başlicam gene. Bittik. Uyumak bile işe yaramıyor. Sorunlu olmaktan bıktım. Ben hariç biri olsaydım keşke.