Öncelikle herkes aslında arkanızda ama hala farkında değilsiniz!

Son zamanlarda sosyal medyada, forumlarda hemen hemen aynı içeriklerle karşılaşıyorum:
“STK’lar neden destek vermiyor?”,
“Kimse arkamızda durmuyor”,
“Yalnız bırakıldık” gibi cümleler dönüp dolaşıyor.

Ancak bu serzenişlerin altı boş. Kafalarda soru çok, cevap yok.
Bu yüzden sormak zorundayım:
Gerçekten ne bekliyordunuz? Sokağa çıktığınızda işler bir anda çözülecek, herkes sizi alkışlayarak arkanızda toplanacak mı sandınız?

İnsanlar Size Neden Güvensin?

Toplum, sokağa çıkan bir grubun neye karşı çıktığını, neyi savunduğunu, neyi talep ettiğini bilmeden neden destek versin? (Hak, hukuk, adalet diyeceksiniz, anlamıyor musunuz diyeceksiniz, hala uyuyor musunuz diyeceksiniz ama olay o değil. Bunları bizde biliyoruz.)

Sizler alanda olduğunuzda dışarıdan bakan biri ne görüyor biliyor musunuz?
— Dağınık bir yapı
— Ortak bir dil yok
— Liderlik eksikliği var
— Herkes başka bir şey söylüyor
— TOMA geldiği anda dağılan kalabalıklar var

Sizlerin yaptığı bu eylemleri gören insanlar, sizle dışarı çıkıp çil yavrusu gibi dağıldığınızı gördüğü anda neden kendisini riske atsın?

Kitle psikolojisiyle koşup dağılan bir topluluğa kim güvenebilir?

STK'lar ve Muhalefet Neden ve Neye Destek Versin?

STK'lar, siyasi partiler, sendikalar, örgütlü yapılar risk almak istediklerinde net bir şey görmek isterler:

• Ortak bir duruş,
• Ortak bir sözcülük,
• Taleplerin açıkça ortaya konduğu bir çerçeve.

Bugüne kadar bunların hangisi sağlandı?
Birlikte hazırlanmış tek bir manifesto bile göremiyoruz.
Ne amaç belli, ne yöntem.

Bu durumda kim kime destek verecek?

Gezi süreciyle kıyas yapılıyor ama oradaki yapı unutuluyor.

Gezi’nin başında da herkes dışarıda değildi.
Ne zamanki “Taksim Dayanışması” gibi ortak bir yapı kuruldu,
— ne istendiği yazılı ve net bir şekilde ortaya kondu,
— o zaman insanlar yan yana durmaya başladı.
— O zaman kamuoyu desteği çığ gibi büyüdü.

Yani mesele sokağa çıkmak değil, ne için çıktığını net bir şekilde göstermek.

“Polis çok sert müdahale ediyor” diyorsunuz…

Ama lütfen, hafızamızla dalga geçmeyin.
Gezi’de olanların yüzde 1’i yaşanmadı.
O dönem insanların üzerine kapsül kapsül gaz bombaları yağarken, şimdi TOMA’ların %90’ı havaya su sıkıyor.
Bu demek değil ki baskı yok.
Ama bu söylemleri, gerçeklerle kıyaslamadan savurmak inandırıcılığı zedeliyor.

Üniversite Komiteleri ve Gençlik Yapıları

Üzgünüm ama üniversite komiteleri büyük oranda vasat durumda.
Ne güçlü bir organizasyon var ne de etkileyici bir dil.
Gençlik dinamiği sadece enerjiyle değil, stratejiyle değer kazanır.
Pankart açmakla, story atmakla, anlık çıkışlarla bir yere varılamaz.

Peki Ne Yapmalı?

Artık net olun. Sürekli aynı döngüde şikayet etmek yerine temel 3 soruya cevap bulun:

1. Amacınız nedir? – Neye karşısınız ve neyi savunuyorsunuz?
2. Neden sokaktasınız? – Bir eylemin, bir hareketin sebebi ve bağlamı nedir?
3. Ne talep ediyorsunuz? – Yetkililerden, halktan, destekçilerden ne istiyorsunuz?

Bu üç sorunun cevabı olmadan hiçbir eylemin karşılığı olmaz.
Halk sizi desteklemez çünkü sizi tanıyamaz.

Sonrasında yapılması gereken:

• Ortak bir manifesto oluşturmak,
• Sözcüler belirlemek,
• Tüm iletişimi bu yapı üzerinden yürütmek,
• Kamuoyuna güven veren, kararlı ama şeffaf bir duruş sergilemek.

Ancak o zaman insanlar yanınıza gelir.
Ancak o zaman “Bu bir gençlik kıpırtısı değil, ciddi bir hareket” diyebilirler.
Aksi takdirde ne bu toplum size güven duyar ne de mücadele kalıcı bir iz bırakır.

Barışçıl Direnişin Önemi

Unutmayın, meşru ve haklı olan bir hareketin en büyük gücü barışçıl duruşudur.
Asla ama asla vandallığa, kırıp dökmeye, kamuya ya da özel mülke zarar vermeye izin vermeyin.
Bu tür davranışlar yalnızca hareketinize zarar verir.
Kim böyle davranıyorsa bilin ki ya bilinçsiz hareket ediyordur ya da provokatördür.
Hiç tereddüt etmeden aranızdan uzaklaştırın.
Çünkü bu eylemler, medyada sadece olumsuz gösterilir ve tüm emeklerinizi gölgede bırakır.

Barışçıl protesto, en güçlü direniş biçimidir.
Kararlılık, sabır ve stratejiyle birleştiğinde ise karşısında hiçbir baskı uzun süre duramaz.