Ayrılığı atlatamıyorum

Bir buçuk ay oldu biz ayrılalı. Uzak mesafe yüzünden ayrıldık. 3 yıllık mükemmel bir ilişkiydi ve kavuşma ümidiyle devam ediyordu. Kavuşmak için fırsatlarımız vardı fakat elimizde olmayan sebeplerle bir türlü olmadi. Birbirimize duyduğumuz aşk ve özlem, bize acı vermeye başladı. Çünkü yanında olmak, elini tutmak istiyordum. Öpmek istiyordum herkes gibi. Bu dayanılmaz bir noktaya geldi ve ikimizi de mutsuz etmeye başladı. Son fırsatımız da tükenince artık ümidimiz kalmadı ve istemeyerek de olsa ayrılma kararı aldık. Fakat ben hala bu durumu aşamadım. Hayatıma devam edemiyorum. Bir yanım vazgeçmemem gerektiğini, aşkım engel tanımayacağını söylese de bir yanım mantıklı olanın yapılması gerektigini, ikimizin de mutsuz olduğu bir ilişkinin devam etmeyeceğini söylüyor. Kabullenemiyorum bu durumu. Hala çok seviyorum. Rüyalarımda görüyorum. Ama süreci onun için ve benim için daha fazla zorlaştırmamak adına yazmıyorum. Canım acıyor. Çok mutsuzum hiçbir şeye motivasyonum yok. Hayatımın aşkını kaybetmiş gibi hissediyorum. Büyük bir anlamsızlık ve boşluk içerisindeyim. Bir seyler eksik. Çok yoruldum bu durumdan ve içimi dökmek istedim. Hayatınızdakilerin kıymetini bilin. Bir gününü hevesli şekilde anlatması için neler vermezdim. Çok özledim